Міфасемантыка і функцыянальнасць вобраза каршуна ў беларускім фальклоры

Abstract

Мэтай працы з’яўляецца вызначэнне міфасемантыкі і функцыянальнасці каршуна як чынніка арнітала-гічнага кода беларускага фальклору. Гісторыка-генетычнае і функцыянальна-семантычнае даследаванне «тэксту каршуна» ў беларускім фальклоры паказала, што ў ім дамінуюць адмоўныя канатацыі, звязаныя з семантыкай варожасці, дэманізму, смерці. Для каршуна і іншых прадстаўнікоў сямейства ястрабіных характэрна таксама любоўна-шлюбная і мужчынская сімволіка. Каршун складае сімвалічныя комплексы з прадстаўнікамі сямейства ястрабіных, а таксама з такімі арнітавобразамі, як сава, зязюля, курыца, воран. З старажытнымі ўяўленнямі пра сезонныя «пераходы» і метамарфозы звязана міфалагічная паралель «каршун – зязюля».The aim is to define the mifosemantics and functionality of woodpecker as part of the ornithological code of the Belarusian folklore. Historical-genetic and functional-semantic research «text kite» showed that negative connotations that are associated with the semantics of hostility, demonic, death, dominate in Belarusian folklore. Lovingly-marriage and male symbols also have the characteristic of the kite and the other members of the hawk family. Kite comes in symbolic systems with the hawk family, as well as with ornithological images, owl, cuckoo, chicken, crow. Mythological parallel «hawk cuckoo» associated with ancient ideas about seasonal «transitions» and metamorphoses of different creatures.